O książce: rok / Ta „rzecz” dotyczy tego, jak jeden szaleniec wyobrażał sobie siebie jako pisarza, a potem to, co jest naturalne dla obu, zaczął sobie wyobrażać, że na przemian jest zakochany, potem stracił ukochaną, gadające zwierzę i rzymskiego prokuratora, a nawet Zbawiciela i Szatana... Obwiniał się i usprawiedliwiał, rzeczy wokół nas patrzyły na niego inaczej niż my to widzimy nich i dlatego nasz bohater Z zewnątrz wydawał się jeszcze bardziej nienormalny, w chwilach oświecenia (i tak się stało) marzył o pokoju, gdyż nigdy w żadnej jego fantazji nie ukazał mu się raj, i taki wynalazca. Według własnego przekonania Światło na to nie zasługiwało. Jednak ten człowiek całkiem realistycznie „przepisał sobie” prawdziwe szczęście - dom, ogród, świece, kartkę papieru i długopis, może filiżankę kawy... Chodź za mną, słuchaczu. Przepraszam, Michaił Afanasjewicz, jeśli coś jest nie tak…